Παίρνουμε το πλοίο για το νησί των Αντικυθήρων. Σε λίγο θα αντικρίσουμε τις απότομες ακτές του. Μπαίνουμε στο λιμάνι του νησιού σιγά-σιγά. Στην προβλήτα συγκεντρωμένος κόσμος, σαν να έχει στηθεί γιορτή. Οι κάτοικοι κατεβάζουν εφόδια, πραμάτειες και άλλα τέτοια. «Καλωσήλθατε»!
Περιπλανόμαστε στα στενά σοκάκια του Ποταμού, μέχρι να σταθούμε να πιούμε καφέ σε ένα από τα δύο καφεπαντοπωλεία του νησιού. Ανηφορίζουμε κι εμείς τον κεντρικό δρόμο. Στρίβουμε στη διασταύρωση προς Χαρχαλιανά, προσπερνάμε το ελικοδρόμιο και συνεχίζουμε μέχρι να βρούμε στα δεξιά μας ένα χωματόδρομο. Τον ακολουθούμε και σταματάμε στο τέλος πάνω σε ένα απότομο φρύδι. Φτάνουμε περπατώντας μέχρι την άκρη και αντικρίζουμε ένα συγκλονιστικό έργο της φύσης. Την Καμαρέλα. Ένα σύμπλέγμα βράχων με τη θάλασσα να πρωτοστατεί στο τοπίο. Κατεβαίνουμε για μια πρωινή βουτιά.
Η επόμενη κατεύθυνσή μας είναι η παραλία του Ξηροποτάμου. Βοτσαλωτός, τον δέρνει ο βοριάς, είναι ιδανικός για διανυκτέρευση με τη ρομαντική συντροφιά του φεγγαριού. Πάνω από τον Ξηροπόταμο, ο αρχαιολογικός χώρος της Αίγιλας (η αρχαία ονομασία του νησιού) στέκεται αέναος φρουρός των στενών των Αντικυθήρων. Στο «κάστρο» θα δούμε τα τείχη, δωμάτια, μονοπάτια λαξευμένα πάνω στην πέτρα, το λατομείο και ένα νεώσοικο. Εάν εκείνο το διάστημα πραγματοποιούνται ανασκαφές, μπορεί να μας ξεναγήσει η αρχαιολογική υπηρεσία.
Η Τελική μας περιπλάνηση είναι στο νότιο τμήμα του νησιού. Αρχικά, επίσκεψη στον Άγιο Μύρωνα και λίγο πιο δίπλα στην πηγή θα πιούμε νερό και θα απολαύσουμε το τοπίο. Ένα όμορφο καταπράσινο λαγκάδι με διάκοσμο κέδρων. Από εκεί θα πάρουμε το μονοπάτι για το Φάρο της Απολυτάρας. Θα περάσουμε ένα οροπέδιο με τα ερείπια ενός παλιού οικισμού. Πιο μετά το μονοπάτι θα μας οδηγήσει στα Δωματα ένα άλλο οροπέδιο. Στα δεξιά προς τα δυτικά του νησιού βρίσκεται το Καραβοστάσι, ένα βραχώδες και απότομο σημείο που σχηματίζει μικρό κολπίσκο. Θα συνεχίσουμε τη διαδρομή μας. Έχει αρχίσει να φαίνεται ο Φάρος της Απολυτάρας. Σε λίγο είμαστε μπροστά του. Το ύψος του είναι περίπου 23 μέτρα. Κατασκευάστηκε το 1926. Η φυσική ομορφιά ενός άγριου τοπίου με φόντο τη θάλασσα θα αποτυπωθεί πολύ έντονα στη μνήμη.
Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Μόλις φτάσουμε στον Ποταμό, κατεβαίνουμε στη «ζωντανή» ρεματιά και πίνουμε νερό από την πηγή.
Έχει βραδιάσει κι όλοι έχουν μαζευτεί στα δύο μαγαζάκια. Βεγγέρα με κέφι, ρακή, κρητική λύρα και χορό. Μια όμορφη νύχτα δε θα μπορούσε να αρχίσει αλλιώς.
