4.7 km | 2 h | Δυσκολία 1/5 | Κυκλική: Όχι
Το μονοπάτι ξεκινάει από τον οικισμό Λουραντιάνικα, που βρίσκεται νοτιοανατολικά του Λιβαδίου, ενός από τα πιο γνωστά χωριά των Κυθήρων. Πρόκειται για μια όμορφη, αγροτική διαδρομή, η οποία έχει να προσφέρει πολλά, στους ανθρώπους που θα την περιδιαβούν. Τόσο την άμεση επαφή με τη φύση και την ομορφιά της, όσο και με τα πανέμορφα βουκολικά αξιοθέατα.
Το μονοπάτι έχει διαμορφωθεί με μεράκι από τον Μαθιό Αγγελιουδάκη, ο οποίος ήταν και ο πρωταρχικός εμπνευστής. Αυτό, φυσικά, έγινε με ελάχιστες εξωτερικές παρεμβάσεις και σύμφωνα πάντα, με σεβασμό στο περιβάλλον, έτσι ώστε να μπορεί να δεχτεί άφοβα και ακίνδυνα τους επισκέπτες. Κατά τη βόλτα μας, μπορούμε να πατήσουμε, με ασφάλεια σε σκαλοπάτια από τις, ήδη υπάρχουσες ρίζες, να χαλαρώνουμε σε πετρόχτιστα καθίσματα και να απολαμβάνουμε τον οργασμό της φύσης.
Η διαδρομή ξεκινάει από τη μεταβυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που κτίστηκε στα τέλη του 16ου αιώνα. Θεωρητική αφετηρία, το μικρό ομώνυμο εικονοστάσι, το οποίο στέκεται απέναντι από δύο πέτρινα καθίσματα ή “κουσούνια”, για ανάπαυλα και περισυλλογή. Καθώς περπατάμε το μονοπάτι, θα συναντήσουμε ένα πηγάδι, προστατευμένο για ευνόητους λόγους και πηγές με τρεχούμενα νερά.
Συνεχίζοντας, έξω από το χωριό, ξεκινάει το διάσημο και πανέμορφο κυπαρισσόδασος. Πανύψηλα κυπαρίσσια, στέκουν αγέρωχα, ενώ συνάμα συντροφεύουν και δροσίζουν τους περιπατητές, οι οποίοι περνούν ανάμεσά τους. Αυτό κάνει τη διαδρομή κατάλληλη, ακόμα και κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, που η ζέστη χτυπάει κόκκινα.
Μετά το κυπαρισσόδασος, ανηφορίζουμε προς το εκκλησάκι του Άη Γιάννη στις Αγριολιές το οποίο χτίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα. Το εκκλησάκι είναι χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου ανάμεσα στα Λουραντιάνικα και τα Ξερονιάματα. Η θέα που έχει το συγκεκριμένο σημείο είναι εκπληκτική. Μπορείς να δει κανείς όλο το νησί και έχει την ευκαιρία να αφήσει τις σκέψεις του να ταξιδέψουν. Στο εσωτερικό του, βρίσκονται πανέμορφα εκθέματα όπως δύο εικονοστάσια, καθηλωτικές εικόνες και επιβλητικές τοιχογραφίες.
Από εδώ και πέρα, η διαδρομή γίνεται κατηφορική, οδεύοντας πλέον προς το Καψάλι και περνώντας τους γεωμετρικούς ελαιώνες στο Φυρόι. Φυρόι σημαίνει κόκκινη γη και έχει πάρει το όνομά του, από το ελαφροκόκκινο χρώμα του χώματος που παρουσιάζει το μέρος. Η περιοχή, λόγω αυτού το γεωλογικού φαινομένου, παρουσιάζει είναι ιδιαίτερη ομορφιάς και κατάλληλη προς τέρψη των οφθαλμών.
Υπάρχει όμως και η εναλλακτική πορεία που μπορούμε να ακολουθήσουμε. Όποιος θέλει, μπορεί να κάνει μια παράκαμψη και να κατευθυνθεί προς τους Αγίους Ακινδύνους. Οι Άγιοι Ακίνδυνοι είναι ένα εκκλησάκι που βρίσκεται στην κορυφή του βουνού. Ακόμα ένα σημείο όπου η θέα σου κόβει την ανάσα. Από εκεί μπορούμε να αγναντέψουμε ένα μεγάλο μέρος του νησιού, καθώς και τους διπλούς κόλπους του Καψαλίου.
Από εκεί και πέρα βαδίζοντας προς το Καψάλι, έχουμε συνεχώς πανοραμικά, στο οπτικό μας πεδίο, όλο το Καψάλι, αλλά και τη Χώρα και το Κάστρο. Η διαδρομή τελειώνει στο Καψάλι, όπου έχουμε τη δυνατότητα να ξεκουραστούμε και προμηθευτούμε φαγητό και ότι άλλο θέλει ο καθένας.
